Ένα blog… “δικό μας”

Η παρατήρηση μιας εικόνας μεταφέρει συναισθήματα στον παρατηρητή. Η ποσότητα των συναισθημάτων εξαρτάται άμεσα από τον πλούτο του δημιουργού.

Ξεκινάει από το, μοναδικό στο σύμπαν, μυαλό του και χτίζεται από τη φαντασία του. Μετά κάνει μια στάση στο μάτι του.

Ευθύς αμέσως διαπερνά τον φακό της φωτογραφικής του μηχανής και καταγράφεται. Σε χαρτί, σε αρνητικό, σε φιλμ, σε διαφάνεια, σε ηλεκτρονική “μορφή”.

Αργότερα ίπταται στο διάστημα ως μη ύλη, διαχέεται σε κομπιούτερ χρηστών και μια ωραία μέρα σκάει στην οθόνη σου για να ξετυλιχτεί μπροστά στα μάτια σου, να αναλυθεί και να καταχωρηθεί, να ερεθίσει και να ενεργοποιήσει χημικές αντιδράσεις: με μιας, σου μεταφέρει το σύμπαν του δημιουργού. Και ξαφνικά νιώθεις συγκίνηση, καταφθάνουν τα συναισθήματα. Πως γίνεται αυτό το πράγμα; Μα ξέρετε: δεν είναι τίποτε παραπάνω από… Μαγεία.

Ανοίξτε τη σελίδα manivesto1956.blogspot.com και “θα δείτε”

Ο λαμπρός φωτογράφος, σκουτερίστας, δικυκλιστής – και να ήταν μόνο αυτά… – Πέτρος Κ. καταθέτει ιδέες, γραπτά και εικόνες όπως τούτα εδώ…

Ναι, ναι αγάπη μου! Εσύ…

Από τη δεκαετία του 70… μαθητής στο εξατάξιο,
τότε γυμνάσιο, φοιτητής αργότερα,
έως και σήμερα οδηγώ, δίκυκλο…διάφορα δίκυκλα,
λίγων ή πολλών κυβικών και μορφών.
Πάντα η σχέση μου μαζί τους ήταν ερωτική…
η προσπάθεια μου να συνδεθώ μαζί τους,
να γίνω ένα, βρε αδελφέ, στο βάθος του χρόνου, δεν …
Η κατάληξη τα πρώτα χρόνια ήταν περίεργη, νοσηλείες,
‘γυψαρίσματα’ επεμβάσεις και εύκολα είχαμε, διακοπή της σχέσης.Πιο εύκολη ήταν η διακοπή αργότερα, όχι με σωματικό πόνο
αλλά μ’ αυτόν τον σκληρό ψυχοσωματικό…
στα χρόνια της ‘οδηγικής μου ωρίμανσης’ κάτι ένα ‘τσικ’,
κάτι το χρώμα κάτι η χώρα κατασκευής… και τέλος!
Η απόφαση ήταν μονόπλευρη, με τον ίδιο τραγικό φαλλοκρατικό, τρόπο!
Πριν λίγες μέρες είπα να κάνω ένα, δύο ‘κλικ’
στη τελευταία συντροφιά μου… επί 45654 χιλιόμετρα.
Ανησυχώντας ένεκα της ‘καντεμιάς’ μου και της καζούρας των φίλων
ότι έφτασα τα …( 30 Ιουλίου 1956, σαν σήμερα, δηλαδή! )
και δε λέω να κάνω μια ‘σοβαρή’ σχέση και να αποποιηθώ τις περιστασιακές!

Κατεβάζω λοιπόν τις εικόνες και …
τα ματιά μου υγράνθηκαν ( …καθόλου δεν ντρέπομαι! )
στο γριπ, δηλαδή εκεί που την κρατάω τρυφερά,
εκεί που την χαϊδεύω με ηρεμία, πάντα! … Η αντανάκλαση μου!!!
Ένα μαζί της…

Σαν να μου λέει: ‘Είσαι το αυτοκολλητάκι μου!’

…Και μονολόγησα: Ναι, ναι αγάπη μου! Εσύ…

Lambretta by Peter